diurnum
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
Latin > French (Gaffiot 2016)
dĭurnum,¹⁴ ī, n. (diurnus),
1 ration journalière d’un esclave : Sen. Ep. 80, 8 ; Sen. Rhet. Contr. 5, 33
2 journal, relation des faits journaliers : Juv. 6, 482
3 pl. diurna, ōrum, a) c. diurna acta : Tac. Ann. 16, 22 ; b) = dies : noctibus, diurnis C. Aur. Acut. 2, 39, 228, de nuit et de jour ; c) besoins journaliers : Arn. 2, 40.
