ἀμφισβητητέον

ὑπὸ δὲ οἴστρου ἀεὶ ἑλκομένη ψυχή → a soul always dragged along by the fury of passion

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: ἀμφισβητητέον	Medium diacritics: ἀμφισβητητέον	Low diacritics: αμφισβητητέον	Capitals: ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΕΟΝ
Transliteration A: amphisbētētéon	Transliteration B: amphisbētēteon	Transliteration C: amfisvititeon	Beta Code: a)mfisbhthte/on

English (LSJ)

verb. Adj.

A one must argue against, τοῖς εἰρημένοις Arist.EN1113b17; cf ἀμφισβητέω 1.4.

ἀμφισβητητέον: ῥηματ. ἐπιθ., δεῖ ἀμφισβητεῖν, πρέπει νὰ φέρῃ τις ἀντιρρήσεις, τοῖς εἰρημένοις Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 5, 5· πρβλ. ἀμφισβητέω Ι. 4.

hay que contradecir c. dat. εἰρημένοις Arist.EN 1113^b17.