πολυλόγος

German (Pape)

[Seite 665] 1) viel redend, geschwätzig; Plat. Legg. I, 641 e; compar., Xen. Cyr. 1, 4, 3; Folgde, auch adv. πολυλόγως, Poll. 4, 24 verworfen. – 2) mit verändertem Tone, πολύλογος, wovon viel gesprochen wird od. werden muß, Dionys. Areop.

Greek (Liddell-Scott)

πολυλόγος: -ον, ὁ πολλὰ λέγων, Πλάτ. Νόμ. 641Ε, Ξεν. Κύρ. 1. 4, 3. ΙΙ. πολύλογος, παθητ., ὁ πολλῶν λόγων δεόμενος, ὁ μετὰ πολυλογίας λεγόμενος, Διονύσ. Ἀρεοπ. σ. 214. ― Ἐπίρρ. πολυλόγως, μετὰ πολλῶν λόγων, Πολυδ. Δ΄, 24.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui parle beaucoup, verbeux.
Étymologie: πολύς, λέγω³.

Russian (Dvoretsky)

πολυλόγος: v. l. πολύλογος 2 λέγω III] словоохотливый, многоречивый Plat., Xen.