ψυχώ
From LSJ
ἔξαψις σφοδρὰ μετὰ πολλῆς βίας πίπτουσα ἐπὶ γῆς → a violent flare-up falling on the ground with great force, thunder and lightning
(I)
-όω, ΜΑ
βλ. ψυχώνω.
(II)
-όω, Α ψύχος
(συν. το παθ.) ψυχοῡμαι, -όομαι
γίνομαι ψυχρός, κρύος («θερμανθὲν καὶ αὖθις ψυχωθέν», Ιπποκρ.).