αἴφνως
From LSJ
τῶν λεγομένων τά μέν κατά συμπλοκήν λέγεται, τά δέ ἄνευ συμπλοκῆς → forms of speech are either simple or composite (Aristotle, Categoriae 1a16-17)
Spanish (DGE)
• Alolema(s): αἴφνω An.Athen.1.605.1
adv. súbitamente, repentinamente, Hymn. en GDRK 49.5 (acent. αἰφνῶς ed.), Μοῖρα πικρά ... ἀφήρπασεν αἴ. SEG 30.1480 (Frigia, imper.), cf. An.Athen.l.c.
• Etimología: Prob. refección tard. de αἴφνης (q.u.).
