ἀναπληρωτέον

English (LSJ)

A one must fill up, supply, Plu.Cim.2, Gp.9.11.3.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναπληρωτέον: ῥηματ. ἐπιθ., πρέπει τις ν’ ἀναπληρώσῃ, Πλουτ. Κίμ. 2.

Spanish (DGE)

hay que llenar τοὺς ... διακένους τόπους Gp.9.11.3
•fig. satisfacer τὴν ἀλήθειαν Plu.Cim.2.

Greek Monotonic

ἀναπληρωτέον: ρημ. επίθ., αυτό που πρεπει κάποιος να αναπληρώσει, σε Πλούτ.