ἀφανιστικός

English (LSJ)

ή, όν, causing to disappear, τινός ADysc. Pron. 33.15; τριχῶν Archig. ap. Aët. 6.63, cf. Crito ap. Gal. 12.447; destroying, Sch. A. Th. 145. Adv. ἀφανιστικῶς Sch. Il. 21.220, al.

German (Pape)

[Seite 407] zerstörend, verderblich, Synes.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
I 1que hace desaparecer c. gen. τριχῶν Archig. en Aët.6.63, cf. Crito en Gal.12.447
•subst. τὸ ἀ. supresión τῶν προσώπων A.D.Pron.33.15.
2 destructor ἀ., τιμωρητής glos. a λύκειος Sch.A.Th.145j, cf. Sch.Opp.H.2.421.
II adv. -ῶς aniquiladoramente Sch.Er.Il.21.220 (p.98.14), Sch.S.Ai.1274.

Greek Monolingual

ἀφανιστικός, -ή, -όν (AM)
αυτός που προκαλεί εξαφάνιση ή αφανισμό, ο καταστρεπτικός.