ὑποψάθυρος

English (LSJ)

[ᾰ], ον, somewhat crumbling or friable, διαχωρήματα Hp.Prorrh.1.116 (codd. and Gal.), cf. Coac.598 (ὑποχωρ-ψάφαρον codd.).

Greek (Liddell-Scott)

ὑποψάθῠρος: [ᾰ], -ον, μετρίως ψαθυρός, Ἱππ. Κωακ. Προγν. 218, πρβλ. Προρρ. 77· διάφορ. γραφ. ὑποψάφαρος, ἴδε Foës. Oec.

Greek Monolingual

-ον, Α
λίγο χαλαρός, λίγο μαλακός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + ψαθυρός «εύθραστος, ευδιάλυτος»].