παραμελέω

English (LSJ)

   A disregard, pay no heed to, τινων Gorg.Pal.20, Th.1.25 ; τοῦ πράγματος Lys.9.1 ; τῆς μητρός X.Mem.2.2.14, etc. : abs., παρημελήκεε he recked little, Hdt. 1.85 ; παραμελοῦντες being negligent, Pl.R. 555d ; neglect a duty, τῆς χορηγίας Mitteis Chr.96 iii 4 (iv A.D.) :— Pass., to be slighted or abandoned, θεοῖς by the gods, A. Th.702 ; ὑπό τινων Pl.R.620c : abs., A.Eu.300 ; ἀνὴρ . . οὐ τῶν παρημελημένων ἐν ἱστορίᾳ no mean historian, Plu.2.862b.

German (Pape)

[Seite 489] vernachlässigen; absolut, Her. 1, 85, παρημελήκει, er machte sich Nichts daraus; τινός, Thuc. 1, 25; τῆς μητρός, Xen. Mem. 2, 2, 14; Folgde. – Pass., Aesch. θεοῖς μὲν ἤδη πως παρημελήμεθα, Spt. 684, vgl. Eum. 290; παρημελημένον βίον ὑπὸ τῶν ἄλλων, Plat. Rep. X, 620 c; Arist. eth. 10, 4 u. Sp., wie Plut., καταβάλλων ἑαυτὸν ὥς τινα τῶν παρημελημένων, Caes. 38.

Greek (Liddell-Scott)

παρᾰμελέω: ὡς καὶ νῦν, μετὰ γενικ., τοῦ μὲν πράγματος παρημελήκασι, τὸν δὲ τρόπον μου ἐπεχείρησαν διαβάλλειν Θουκ. 1. 25, Λυσ. 114. 20 εἴ τι παρημέληκα τῆς μητρὸς Ξεν. Ἀποσπ. 2. 2, 14, κτλ.· ἀπολ., παρημελήκεε Ἡρόδ. 1. 85· παραμελοῦντες Πλάτ. Πολ. 555D· - Παθ., παραμελοῦμαι ἢ ἐγκαταλείπομαι, θεοῖς μὲν ἤδη πως παρημελήμεθα, ὑπὸ τῶν θεῶν, Αἰσχύλ. Θήβ. 702, πρβλ. Εὐμ. 300, Πλάτ. Πολ. 620C· ἀνὴρ ... οὐ τῶν παρημελημένων, οὐχὶ ἐκ τῶν καταφρονουμένων, τῶν ἀσημάντων, Πλούτ. 2. 862Β.