laniatus
From LSJ
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
Latin > English (Lewis & Short)
lănĭātus: ūs, m. 1. lanio,
I a tearing in pieces, a mangling, lacerating.
I Lit. (rare but class.): ferarum, *Cic. Tusc. 1, 43, 104: avium, Amm. 24, 2, 8.—In <number opt="n">plur.</number>: avium ferarumque laniatibus objectus, Val. Max. 1, 6, 11: quid efferatius quam quod membra et artus debitoris brevissimo laniatu distrahantur, Gell. 20, 1, 19.—
II Trop., anguish, remorse: si recludantur tyrannorum mentes, posse adspici laniatus, Tac. A. 6, 6.
