amiculum
From LSJ
συμπεφύκασι γὰρ αἱ ἀρεταὶ τῷ ζῆν ἡδέως (Epicurus' Letter to Menoeceus via Diogenes Laertius 10.132.10) → The virtues are part and parcel of the stress-free life
Latin > English (Lewis & Short)
ămĭcŭlum: i, n. amicio,
I a garment that one throws about or on him, a mantle, cloak: amiculum genus est vestimenti, a circumjectu dictum, Paul. ex Fest. p. 28 Müll.: amicae amictus amiculo, Cic. Div. 2, 69: agreste duplex amiculum, Nep. Dat. 3, 2: cum aliquem videret minus bene vestitum, suum amiculum dedit, id. Cim. 4, 2: toga picta plerumque amiculo erat accum benti, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9: matrem familiae tuam purpureum amiculum habe re non sines? Liv. 34, 7; 27, 4.—Trop.: novissimum homini sapientiam colenti amiculum est gloriae cupido, Fronto, Eloqu. p. 78 Nieb.
