suppus
From LSJ
Κύριος εἶπεν πρὸς μέ Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε → the Lord said to me, My son you are; today I have begotten you
Latin > English (Lewis & Short)
suppus: a, um, adj. (of uncertain signif.;
I acc. to Fest., = supinus): suppum antiqui dicebant, quem nunc supinum dicimus, ex Graeco, videlicet pro aspiratione ponentes S litteram ... Ejus vocabuli meminit etiam Lucilius: si vero das, quod rogat, et si suggeri suppus, Fest. p. 290 Müll.: (jactum) unionem canem, trinionem suppum, quaternionem planum vocabant, Isid. Orig. 65: vagari animalia suppa, walk inverted, head downwards, Lucr. 1, 1061.
