struppus
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
Latin > English (Lewis & Short)
struppus: (stroppus;
I
v. the foll.), i, m. στρόφιον, a band, thong, strap (anteclass.): remos jussit religare struppis, Liv. And. ap. Isid. Orig. 19, 4, 9; Vitr. 10, 3, 6: struppis verberari, Gracch. ap. Gell. 10, 3, 5: stroppus est, ut Ateius Philologus existimat, quod Graece στρόφιον vocatur, et quod sacerdotes pro insigni habent in capite. Quidam coronam esse dicunt, aut quod pro coronā insigne in caput imponatur, quale sit strophium. Itaque apud Faliscos diem festum esse, qui vocetur struppearia, quia coronati ambulent; et a Tusculanis, quod in pulvinari imponatur Castoris, struppum vocari, Fest. p. 313 Müll.; cf.: tenuioribus (coronis) utebantur antiqui, stroppos appellantes: unde nata strophiola, Plin. 21, 2, 2, § 3.
Latin > French (Gaffiot 2016)
struppus (strop-), ī, m. (στρόφος),
1 courroie [de l’aviron] : Vitr. Arch. 10, 3, 6, cf. Isid. Orig. 19, 4, 9 || courroie [qui attache le bâton de la chaise à porteur]: Gracch. d. Gell. 10, 3, 5
2 bandelette, ruban : Fest. 313 || couronne [de fleurs] : Plin. 21, 3 ; Fest. 313.
