δριμύσσω

English (LSJ)

   A cause to smart, ὀφθαλμούς Alex. Trall.2:—Pass., οἱ δριμυττόμενοι τὰ βλέφαρα Aët.7.15.    II treat severely, Eust.201.23; δριμύξεται τὰ ἐναγώνια Lib.Decl.43 Intr.4.

German (Pape)

[Seite 667] durch scharfen, pikanten Geschmack reizen, Sp.; übertr., verbittern, Schol. Ar. Vesp. 62; Med. ἐδριμύξατο, Eust. 1061, 5, Erkl. von σεσινάπικε.

Greek (Liddell-Scott)

δρῑμύσσω: ἐμποιῶ δριμύτητα, πικραίνω, Νικήτ. Χρον. 382D. II. αὐστηρῶς μεταχειρίζομαι, Εὐστ. 201. 23.