ἀπορριπτέω

ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ → of whom there is least talk either for praise or blame, of whom there is least notoriety among the men either for praise or blame

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
seul. prés. et impf;
c. ἀπορρίπτω.

tirar, echar καρπόν X.HG 5.4.42, (τὰ σημεῖα) Plu.Caes.39, cf. Hierocl.Facet.80
•fig. en v. pas. πρὸς τοὐ[ν] αντίον κακόν Phld.Vit.12.8.

ἀπορριπτέω: Xen., Plut. = ἀπορριπτω.