κολοκάσιον
From LSJ
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
English (LSJ)
[ᾱ], τό, Nic.Fr.82, Diph.Siph. ap. Ath.3.73a, Dsc.2.106; or κολοκασία, ἡ, Plin.HN21.87, v.l. in Dsc. l.c.:—A the root of κύαμος Αἰγύπτιος, Nelumbium speciosum, ll.cc., Verg.E.4.20, etc. 2 Κολοκασία, surname of Athena at Sicyon, Ath.3.72b.
