Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
εὔσους, -ουν και εὔσοος, -ον (Α)
ασφαλής, ευτυχισμένος («εὔσοα τέκνα», Θεόκρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -σους (< -σοος < σώος), πρβλ. λαοσόος, πολισόος.