ἐνοσίφυλλος
From LSJ
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): ép. εἰνοσίφυλλος Il.2.757, Od.11.316; ἐννοσίφυλλος Simon.90.1
1 que agita o sacude las hojas de los árboles ἐ. ἀήτα ... ἀνέμων Simon.l.c., δρόμον εἰνοσίφυλλον ... Φθινοπωρίδος Ὥρης Nonn.D.38.276.
2 frec. ref. a montañas cubiertas de bosques de follaje agitado Νήριτον Il.2.632, Od.9.22, Πήλιον Il.2.757, Od.11.316, Ph.1.405, Poet.de herb.116, Orph.A.387, εἰνοσίφυλλον ὄρος Κυλλήνιον AP 16.188 (Nic.), cf. Apollon.Lex.64.10.
Greek (Liddell-Scott)
ἐνοσίφυλλος: ἴδε εἰνοσίφυλλος.
