ἐπιστημονικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A capable of knowledge, τὸ ἐ. τῆς ψυχῆς Arist.de An.431b27; opp. βουλευτικός, Id.MM1196b17, cf. EN1139a12; θεὸς . . πάντων-ώτατον Id.Fr.10 (=S.E.M.9.21): Comp. -ώτερος Arist.Top.141b16, Ph.Fr.70 H.    II. of or for science, scientific, ἀρχαί Arist.Top.100b19; ὁ ὁρισμὸς -κός (v.l. -κόν) Id.Metaph.1039b32; ἀποδείξεις Id.AP0.75a30; συλλογισμός ib.71b18; αἴσθησις Phld.Mus.p.11 K.; λόγοι Gal.UP12.6; ἐπίγνωσις Theol.Ar.17; οὐκ ἦν εὔλογον οὐδ' ἐ. ib.58: Sup.-ώτατον, ἔργον [ὁ κόσμος] Ph.2.217. Adv. -κῶς Arist.Top.114b10, Ph.2.417.

German (Pape)

[Seite 984] ή, όν, das Wissen betreffend, wissend, τὸ ἐπιστημονικὸν τῆς ψυχῆς μέρος Arist. Eth. 6, 2; auch adv., S. Emp. adv. phys. 283.