χρωματίζω

English (LSJ)

   A colour, tinge, Arist.PA664b16, GA747a10, Thphr. Od.31; τί τινι Alex.188.4:—Pass., to be of such and such a colour, Hp.Coac.380; χ. παντοδαπὰς χρόας Arist.Mete.342b4.    2 metaph. in literary criticism, χ. τῇ πρεπούσῃ ὑποκρίσει (of Demosthenes) D.H.Dem.22, cf. Phld.Po.2.43.

German (Pape)

[Seite 1383] färben; ἐχρωματίσθη Soph. frg. 9, von Hesych. συνεχρώσθη erklärt.

Greek (Liddell-Scott)

χρωμᾰτίζω: μέλλ. -ίσω, «βάφω», χρωματίζω, Ἀριστ. περὶ Ζῴων Μορ. 3. 3, 9, περὶ Ζῴων Γενέσ. 2. 7, 18, Θεοφρ. περὶ Ὀσμ. 31· σιραίῳ χρωματίσας Ἄλεξις ἐν «Πονήρᾳ» 2. - Παθ., ἔχω ἢ λαμβάνω χρῶμά τι, Ἱππ. Κωακ. Προγν. 178· χρ. παντοδαπὰς χρόας Ἀριστ. Μετεωρ. 1. 5, 2, κλπ.