θρήνυς

Greek Monolingual

θρῆνυς, ὁ (Α)
1. υποπόδιο
2. η έδρα τών κωπηλατών ή το εδώλιο του πηδαλιούχου.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ομηρ. τ. του θράνος].