ορογόνος
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
Greek Monolingual
ο
1. ανατ. αυτός που εκκρίνει ορό
2. φρ. α) «ορογόνος υμένας» — λεπτή μεμβράνα που επενδύει ορισμένα όργανα και κοιλότητες του σώματος η οποία εκκρίνει υγρό που λιπαίνει τα τοιχώματα τών αντίστοιχων κοιλοτήτων διευκολύνοντας έτσι τις μετατοπίσεις και κινήσεις τών οργάνων που περιέχονται σ' αυτές, όπως είναι λ.χ. το περιτόναιο, ο υπεζωκότας, το περικάρδιο κ.ά.
β) «ορογόνος θύλακος» — ορογόνος υμένας που βρίσκεται κάτω από το δέρμα ή παρεμβάλλεται ανάμεσα σε τένοντες, μυς, οστά και άλλους σχηματισμούς για να μειώνεται η τριβή μεταξύ τών σχηματισμών αυτών.
