εὔμυθος

English (LSJ)

ον,

   A eloquent, AP4.3b.61 (Agath.).

German (Pape)

[Seite 1081] wohlredend, Καλλιοπείη Agath. prooem. (IV, 3, 107).

Greek (Liddell-Scott)

εὔμῡθος: -ον, εὔγλωττος, εὐφραδής, Ἀνθ. Π. 4. 3, 107.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
éloquent.
Étymologie: εὖ, μῦθος.

Greek Monolingual

εὔμυθος, -ον (Α)
εύγλωττος, ευφραδής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + μύθος «λόγος»].