το
στεγασμένος χώρος σε νεκροταφείο όπου φυλάσσονται οι θήκες με τα λείψανα τών νεκρών μετά την εκταφή τους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + φυλάσσω μέσω αμάρτυρου οστεοφύλακας. Η λ., στον λόγιο τ. ὀστεοφυλάκιον, μαρτυρείται από το 1889 στην εφημερίδα Εφημερίς].