οὐρανογνώμων

English (LSJ)

ον, gen. ονος,

   A skilled in the heavens, Luc.Icar.5, Eust.1337.18.

German (Pape)

[Seite 417] ον, himmelskundig, Luc. Icarom. 5.

Greek (Liddell-Scott)

οὐρᾰνογνώμων: -ον, ἔμπειρος περὶ τὴν γνῶσιν τοῦ οὐρανοῦ, Λουκ. Ἰκαρομ. 5.

French (Bailly abrégé)

ώμονος (ὁ, ἡ)
qui connaît le ciel, astronome.
Étymologie: οὐρανός, γιγνώσκω.

Greek Monolingual

οὐρανογνώμων, -ον (Α)
αυτός που γνωρίζει πολύ καλά τα σχετικά με τον ουρανό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ουρανο + γνώμων (< γνώμη < γιγνώσκω), πρβλ. υδρο-γνώμων.