προσψαύω

English (LSJ)

Dor. and poet. ποτι-,

   A touch upon, touch, τιμαῖς Pi.Fr.121.3: c. gen., Ael.NA1.57: abs., S.Ph.1054, OC329; ὅσον γ' ἂν αὐτὸς μὴ ποτιψαύων χεροῖν Id.Tr..1214:—Pass., Dsc.Eup.1.167.

German (Pape)

[Seite 789] (s. ψαύω), daranrühren; μηδὲ προσψαύσητ' ἔτι, Soph. Phil. 1943; O. C. 331. (s. ψαύω), daranrühren; μηδὲ προσψαύσητ' ἔτι, Soph. Phil. 1043; O. C. 331.

Greek (Liddell-Scott)

προσψαύω: Δωρ. καὶ ποιητ. ποτι-, ψαύω, ἐγγίζω, τινὶ Πινδ. Ἀποσπ. 36. 2, πρβλ. Π. 9. 213· ἀπολ., Σοφ. Φιλ. 1054, Ο. Κ. 330· ὅσον γ’ αὐτὸς μὴ ποτιψαύων χεροῖν ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 1214.

French (Bailly abrégé)

dor. et poét. ποτιψαύω;
toucher à ; abs. toucher.
Étymologie: πρός, ψαύω.

English (Strong)

from πρός and psauo (to touch); to impinge, i.e. lay a finger on (in order to relieve): touch.

English (Thayer)

to touch: τίνι (cf. Winer's Grammar, § 52,4, 14), a thing, Pindar, Sophocles, Byzantine writings.)

Greek Monolingual

Α
αγγίζω («καὶ αὐτοὶ ἑνὶ τῶν δακτύλων ὑμῶν οὐ προσψαύετε τοῑς φορτίοις», ΚΔ).
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + ψαύω «ψηλαφώ»].

Greek Monotonic

προσψαύω: Δωρ. ποτι-, μέλ. -σω, αγγίζω, άπτομαι, τινί, σε Πίνδ.· απόλ., σε Σοφ.