πελειάς
English (LSJ)
άδος, ἡ, = foreg. 1, mostly in pl., Il.11.634, Hdt.2.55, A. Supp.223, E.Andr. 1140, etc. ;
A τρήρωσι πελειάσιν . . ὁμοῖαι Il.5.778 ; Ep. dat. πεληϊάδεσσι Opp. C.1.351 : in sg., Hdt. l. c., S. OC 1081 (lyr.) : distd. from περιστερά, Arist. HA 544b2, 597b3 ; but used for περιστερά by Sophr. ap. Ath.9.394d, Hp. Mul.2.110, 189. 2 an Indian fruitpigeon, Crocopus chlorogaster, Ael. NA 16.2. II = foreg. 11, Hdt. 2.55,57, S. Tr.172. III Πελειάδες, αἱ, = Πλειάδες (q. v.).
German (Pape)
[Seite 550] ἡ, = πέλεια; Il., wo aber nur der plur. vorkommt, τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθ' ὁμοῖαι, 5, 778. 11, 633; ἑσμὸς ὡς πελειάδων, Aesch. Suppl. 220; Spt. 276; ἀελλαία ταχύῤῥωστος, Soph. O. C. 1083; Trach. 171; Eur. Andr. 1141; u. in Prosa, Her. 2, 55 u. Sp.; von περιστερά unterschieden, Arist. H. A. 5, 13; vgl. Ath. IX, 394. Vgl. auch nom. pr.
Greek (Liddell-Scott)
πελειάς: -άδος, ἡ, = πέλεια, ἀλλὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ., Ἰλ. Λ. 634, κτλ.˙ τρήρωσι … πελειάσιν ὁμοῖαι Ε. 778˙ Ἐπικ. δοτ. πεληιάδεσσι Ὀππ. Κ. 1. 350˙ ὡσαύτως παρ’ Ἡρόδ. 2. 55, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 223, κτλ.˙ ἐν τῷ ἑνικ., Σοφ. Ο.Κ. 1081, Εὐρ. Ἀνδρ. 1140˙ ― διακρίνεται δὲ ἡ πελειὰς τῆς περιστερᾶς ἐκ τοῦ τρόπου ἐπῳάζειν καὶ ἀνατρέφειν τοὺς νεοσσοὺς καὶ ἐκ τῶν ἀποδημητικῶν αὐτῆς ἕξεων, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 13. 3., 8. 12˙ ἀλλ’ ἐν χρήσει ἀντὶ τοῦ περιστερὰ παρὰ τοῖς Δωριεῦσι, π. χ. παρὰ τῷ Σώφρονι ἐν Ἀθην. 394D καὶ παρὰ τοῖς Ἴωσιν, Ἱππ. 638. 8., 667. 3 (ἔνθα ἡ γραφ. πελιὰς φαίνεται ἐσφαλμ.). ΙΙ. πρβλ. τοῦ προηγ. ΙΙ. ΙΙΙ. Πελειάδες, αἱ, = Πλειάδες, ὃ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
άδος (ἡ) :
c. πέλεια.
English (Autenrieth)
άδος:=πέλεια, only pl. (Il.)
Greek Monolingual
και πελιάς, επικ. τ. πεληϊάς, -άδος, ἡ, Α
1. το αγριοπερίστερο
2. είδος πτηνού το οποίο ο Αριστοτέλης διακρίνει από το αγριοπερίστερο
3. το περιστέρι
4. (στην Ινδία) το πτηνό κροκόπους ο χλωρογάστωρ
5. στον πληθ. αἱ πελειάδες
οι προφήτιδες ιέρειες της Δωδώνης
6. (στον πληθ. ως κύριο όν.) αἱ Πελειάδες
οι Πλειάδες.
[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλος τ. του πέλεια με επίθημα -άς, -άδος].
Greek Monotonic
πελειάς: -άδος, ἡ,
I. = πέλεια, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ., Τραγ.
II. = το προηγ. II, σε Σοφ.