εὐρύπεδος

English (LSJ)

ον,

   A with broad surface, spacious, γαῖα Lyr.Adesp.138.3, AP7.748 (Antip. Sid.).

German (Pape)

[Seite 1095] mit breiter Ebene, γαῖα, poet. bei Plat. ep. I, 310 a; Antp. Sid. 31 (VII, 748); ἀλωή Opp. H. 1, 192.

Greek (Liddell-Scott)

εὐρύπεδος: -ον, ἔχων εὐρεῖαν ἐπιφάνειαν, εὐρύς, εὐρύχωρος, γαῖα Ἀνθ. Π. 7. 748.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
au vaste sol.
Étymologie: εὐρύς, πέδον.

Greek Monolingual

εὐρύπεδος, -ον (Α)
αυτός που έχει ευρεία επιφάνεια, ο ευρύχωρος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευρυ- + -πεδος (< πεδον «έδαφος») πρβλ. βαθύ-πεδος, επί-πεδος)].

Greek Monotonic

εὐρύπεδος: -ον (πέδον), ευρύχωρος, σε Ανθ.