εὐρυάγυια

English (LSJ)

[ᾰγ], fem. Adj. used only in nom. and acc.,

   A with wide streets, Τροίη Il.2.141, al.; Ἀθήνη Od.7.80; Μυκήνη Il.4.52; πτόλις εὐ. Od.15.384; χθὼν εὐρυάγυια, = εὐρυόδεια (q.v.), h.Cer.16; εὐ. δίκα, i.e. public, Terp.6.

Greek (Liddell-Scott)

εὐρῠάγυιᾰ: θηλ. ἐπίθ. ἐν χρήσει μόνον κατ’ ὀνομ. καὶ αἰτ., ἔχουσα εὐρείας ἀγυιάς, εὐρείας ὁδούς, παρ’ Ὁμήρ. ἐπίθ. μεγάλων πόλεων, ἐν Ἰλ. σχεδὸν ἀείποτε ἐπὶ τῆς Τροίας· περὶ τῶν Ἀθηνῶν, Ὀδ. Η. 80· ἀλλὰ περὶ τῶν Μυκηνῶν ἐν Ἰλ. Δ. 52· καθόλου, εὐρ. πόλις Ὀδ. Ο. 384· ἀλλά, χθὼν εὐρυάγυια = εὐρυόδεια (ὃ ἴδε), Ὁμ. Ὕμν. εἰς Δήμ. 16· εὐρ. δίκα, ὅ ἐστι δημοσία, Τέρπανδρ. 3 Bgk. - Καθ’ Ἡσύχ.: «εὐρυάγυια· μεγάλη καὶ πλατεῖα ῥύμη. πλατὺ ἄμφοδον· καὶ ἡ πλατεῖα καὶ μεγάλη ἐν τῷ πλανᾶσθαι ὁδός».

French (Bailly abrégé)

ας;
adj. f.
aux larges rues ; fig. εὐρυάγυια δίκα PLUT jugement en pleine rue, càd jugement public.
Étymologie: εὐρύς, ἀγυιά.

English (Autenrieth)

wide-streeted, epith. of cities.

Greek Monolingual

εὐρυάγυια, ἡ (Α)
αυτή που έχει ευρείες οδούς, η ευρύχωρη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευρυ- + αγυιά «δρόμος, οδός»].

Greek Monotonic

εὐρῠάγυιᾰ: θηλ. επίθ., χρησιμ. μόνο σε ονομ. και αιτ., αυτή που έχει πλατείς δρόμους, επίθ. των μεγάλων πόλεων, σε Όμηρ.