δίκα

French (Bailly abrégé)

dor. c. δίκη.

English (Slater)

δῐκᾱ (δίκα, -ας, -ᾳ, -αν; -ας.)
   1 justice
   a sing., right, (sense of) justice κόρος, οὐ δίκᾳ συναντόμενος (O. 2.96) “κέρδος αἰνῆσαι πρὸ δίκας δόλιον” (P. 4.140) ἕπεται δὲ λόγῳ δίκας ἄωτος, ἐσλὸν αἰνεῖν (N. 3.29) δέξαιτο δ' Αἰακιδᾶν ἠύπυργον ἕδος, δίκᾳ ξεναρκέι κοινὸν φέγγος i. e. shining with hospitable justice for all (N. 4.12) εὐώνυμον ἐς δίκαν τρία ἔπεα διαρκέσει (N. 7.48) κρέσσων δὲ καππαύει δίκαν τὰν πρόσθεν ἀνήρ (N. 9.15) πατρὶ δ' Ἀδράστοιο Λυγκεῖ τε φρενῶν καρπὸν εὐθείᾳ συνάρμοξεν δίκᾳ (N. 10.12) τῶν μὲν ὑπὸ στάθμᾳ νέμονται οὐ θέμιν οὐδὲ δίκαν ξείνων ὑπερβαίνοντες (I. 9.5) ἀλλὰ δίκας ὁδοὺς πι[στ]ὰς ἐφίλη[ς.]ν. Παρθ. 2. . πότερον δίκᾳ τεῖχος ὕψιον ἢ σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβαίνει ἐπιχθόνιον γένος ἀνδρῶν fr. 213. 1. ἐν, σὺν, παρὰ δίκ. pro adv., ἐν δίκᾳ τε καὶ παρὰ δίκαν (O. 2.16) ἐν δίκᾳ (ἐνδίκας coni. Snell.) (O. 6.12) σὲ δ' ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ (P. 5.14) κεῖνος αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν παντὶ θυμῷ σύν τε δίκᾳ καλὰ ῥέζοντ' ἔννεπεν (P. 9.96) αἰδέομαι μέγα εἰπεῖν ἐν δίκᾳ τε μὴ κεκινδυνευμένον (N. 5.14) ἐκ πόνων δ, οἳ σὺν νεότατι γένωνται σύν τε δίκᾳ (N. 9.44) τὸ δὲ πὰρ δίκαν γλυκὺ πικροτάτα μένει τελευτά (I. 7.48)
   b pl. decisions, judgements of right “ἱππόταις εὔθυνε λαοῖς δίκας” (P. 4.153) (Αἰακὸς) ὃ καὶ δαιμόνεσσι δίκας ἐπείραινε (I. 8.24)
   2 manner, way νῦν γε μὰν τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐφέπων ἐστρατεύθη (sc. Ἱέρων) (P. 1.50) ἄλλα δ' ἄλλοισιν νόμιμα, σφετέραν δ αἰνεῖ δίκαν ἀνδρῶν ἕκαστος fr. 215. 3. acc. pro prep. c. gen., ποτὶ δἐχθρὸν λύκοιο δίκαν ὑποθεύσομαι (P. 2.84)
   3 pro pers., Justice Δαμάγητον ἁδόντα Δίκᾳ (O. 7.17) Εὐνομία κασιγνήτα τε βαθρὸν πολίων ἀσφαλὲς Δίκα καὶ Εἰρήνα (O. 13.7) φιλόφρον Ἡσυχία, Δίκας ὦ μεγιστόπολι θύγατερ (P. 8.1) κώμῳ μὲν ἁδυμελεῖ Δίκα παρέστακε (P. 8.71)

Russian (Dvoretsky)

δίκᾱ: ἡ дор. = δίκη.