ἀνέκλειπτος

English (LSJ)

ον,

   A incessant, uninterrupted, Hy.p.Epit.20 (dub.), D.S. 4.84, PLond.3.1166.7 (i A.D.); infinite, of divisions of space, S.E.M. 10.141; unfailing, LXX Wi.7.14, Ev.Luc.12.33, D.S.1.36, Procl.Inst. 84. Adv. -τως D.S.18.50, Heroap.Procl.Hyp.4.75.    2 ἀ. μᾶζα, in Alchemy, of the asem alloy, PHolm.2.17, PLeid.X.7 and 39.

German (Pape)

[Seite 221] unablässig, unaufhörlich, D. Sic. 4, 84; Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνέκλειπτος: -ον, ἀκατάπαυστος, ἀτελεύτητος, Ὑπερείδ. Ἐπιτάφ. V. 115, Διόδ. 4. 84, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 10. 141.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui ne fait jamais défaut, incessant, perpétuel.
Étymologie: ἀ, ἐκλείπω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que no falta, inagotable, indefectible τροφή D.S.4.84, θεραπεία IGLS 1.70 (I a.C.), νᾶμα IM 252, θησαυρός Eu.Luc.12.33, ἡ τοῦ πνεύματος δύναμις Plu.2.438c, cf. Iambl.Myst.1.5, καύματα PLond.3.1166.7 (I d.C.), δόσις Iambl.Protr.20
•en alquimia μᾶζα PHolm.8, PLeid.X.7
•incesante ὕβρεις Hyp.Epit.20.
2 infinito πλῆθος D.S.1.36, divisiones del espacio, S.E.M.10.141
•interminable πόλεμος Alc.305a.13
•que no periclita, eterno ἡγεμονία de la Turdetania, Posidon.239.
II adv. -ως
1 indefectiblemente χορηγεῖν ἀ. ... τὰς μισθοφορίας D.S.18.50.
2 ininterrumpidamente ῥύειν Hero Fr.1.456.

English (Strong)

from Α (as a negative particle) and a presumed derivative of ἐκλείπω; not left out, i.e. (by implication) inexhaustible: that faileth not.

English (Thayer)

ἀνέκλειπτον (alpha privative and ἐκλείπω to fail), unfailing: Hyperides, p. 58a, Teubner edition); Diodorus 4,84; 1,36, cf. 3,16; Plutarch, de orac. defect., p. 438d., and in ecclesiastical writings.)

Greek Monolingual

ἀνέκλειπτος, -ον (Α)
ακατάπαυστος, αδιάκοπος.

Russian (Dvoretsky)

ἀνέκλειπτος: непрекращающийся, нескончаемый, неистощимый (δύναμις Plut.; χορηγία Diod.; τὰ μέρη τοῦ διαστήματος Sext.).