πολυτάλαντος

English (LSJ)

[τᾰ], ον,

   A worth many talents, γάμος, μισθός, Luc.DMeretr.7.4, Pro Merc.Cond.12; of a book, πραγματεία π. Ath. 9.398e.    2 possessing many talents, οἶκος Luc.Tox.14, cf. Poll.9.54.    3 weighing many talents, λίθος Alciphr.3.10; τράπεζα τὴν ὁλκήν π. J.BJ7.5.5, cf. Luc.JTr.7.

German (Pape)

[Seite 674] viele Talente schwer, werth; Sp., wie γάμος, μισθός, Luc. D. Mer. 7, 4 Merc. cond. 12; λίθος, Alciphr. 3, 10; – viele Talente besitzend, Luc. Tox. 14.

Greek (Liddell-Scott)

πολῠτάλαντος: -ον, ἔχων ἀξίαν πολλῶν ταλάντων, γάμος, μισθὸς Λουκ. Ἑταιρ. Διάλ. 7. 4, Ἀπολογία (ὑπὲρ τῶν Ἐπὶ Μισθ. Συν.) 12· ἐπὶ βιβλίου, Ἀθήν. 398Ε. 2) ὁ ἔχων πολλὰ τάλαντα, πλούσιος, οἶκος Λουκ. Τόξ. 14, πρβλ. Πολυσ. Θ΄, 54.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui pèse ou vaut beaucoup de talents;
2 qui possède beaucoup de talents, opulent.
Étymologie: πολύς, τάλαντον.

Greek Monolingual

-η, -ο / πολυτάλαντος, -ον, ΝΜΑ
αυτός που έχει πολλά τάλαντα, χρήματα, πολύ πλούσιος, πάμπλουτος
νεοελλ.
αυτός που είναι προικισμένος με πολλά ταλέντα
αρχ.
1. αυτός που έχει αξία πολλών ταλάντων
2. αυτός που έχει βάρος πολλών ταλάντων, βαρύτιμος («πολυτάλαντος λίθος», Αλκίφρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + τάλαντον (πρβλ. δεκα-τάλαντος].

Greek Monotonic

πολῠτάλαντος: -ον (τάλαντον),
1. αυτός που αξίζει πολλά τάλαντα, σε Λουκ.
2. αυτός που έχει στην κατοχή του πολλά τάλαντα, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

πολυτάλαντος: 1) состоящий из многих талантов, т. е. большой, высокий (μισθός Luc.);
2) весьма доходный (ἐπιτροπαὶ καὶ διοικήσεις τῶν ἐπαρχιῶν Plut.);
3) весящий или стоящий много талантов (βρῖθος Luc.);
4) очень богатый (οἶκοι, γάμος Luc.).