αἰναρέτης
English (LSJ)
ου, ὁ, (αἰνός)
A terribly brave, voc. -έτη (v.l.-έτα) Il.16.31.
Greek (Liddell-Scott)
αἰνᾰρέτης: -ου, ὁ (αἰνός) = σφόδρα γενναῖος, Ἰλ. Π. 31: - οὕτω καὶ αἰνάρετος θάνατος, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 425.
French (Bailly abrégé)
voc. αἰναρέτη;
au courage terrible.
Étymologie: αἰνός, ἀρετή.
English (Autenrieth)
(αἰνός, ἀρετή), only voc. αἰναρέτη: woful-valorous, of Achilles' misdirection of his might from the battle-field to the nursing of his wrath, Il. 16.31†.
Spanish (DGE)
(αἰνᾰρέτης) -ου, ὁ
• Morfología: [voc. sg. αἰναρέτη Il.16.31]
terriblemente valerosode Aquiles Il.16.31, cf. Sch.Er.ad loc., Πέρσαι Vit.Pi.9.12.
Greek Monotonic
αἰνᾰρέτης: -ου, ὁ (αἰνός, ἀρετή), τρομερά γενναίος, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
αἰνᾰρέτης: ου ὁ храбрец всем на горе Hom.