muzzle

English > Greek (Woodhouse)

substantive

P. κημός, ὁ (Xen.).

verb transitive

P. κημοῦν (Xen.), Ar. φιμοῦν. Met., P. στόμα (τινός), συρράπτειν, V. γλῶσσάν τινος ἐγκλῄειν; see curb, gag.