ἱλαρῳδός

English (LSJ)

[ῐ], ὁ, (ᾠδή)

   A singer of joyous (not 'comic') songs, Aristocl.Hist.8:—hence ἱλᾰρ-ῳδέω, Id.7; ἱλᾰρ-ωδία, Aristox.Fr.Hist.58, cf. Ath.14.621c.

German (Pape)

[Seite 1250] ὁ, Dichter u. Sänger lustiger Lieder, Ath. XV, 697 d, vgl. XIV, 621 c.

Greek Monolingual

ἱλαρῳδός, ὁ (Α)
αυτός που τραγουδά χαρούμενα τραγούδια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἱλαρός + -ῳδός (< ῳδός, συνηρ. τ. του ἀοιδός «τραγουδιστής»), πρβλ. μελ-ωδός, τραγ-ωδός].