στρατευτικός

English (LSJ)

ή, όν,    A inclined to war, warlike, Alex.234 (Sup.).

German (Pape)

[Seite 951] = στρατευματικός, im superlat. Chaeremon bei Ath. XIII, 562 f.

Greek (Liddell-Scott)

στρᾰτευτικός: -ή, -όν, ἔχων κλίσιν εἰς τὸν πόλεμον, φιλοπόλεμος, Χαιρήμ. παρ’ Ἀθην. 562F· στρατευτικώτατος Ἄλεξ. ἐν «Τραυμ.» 2.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α στρατεύω (Ι)]
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη στρατεία, στην εκστρατεία
2. αυτός που υπόκειται στην εκστρατεία, στον πόλεμο, στρατευτός
3. φιλοπόλεμος.