σιμοτράχηλος

English (LSJ)

[ᾰ], ον, A with concave neck, so that the face is turned upwards, Tz.H. 11.100.

Greek (Liddell-Scott)

σῑμοτράχηλος: -ον, = σιμαύχην, Τζέτζ. Ἱστ. 11. 100.

Greek Monolingual

-ον, Μ
αυτός που έχει τράχηλο κυρτό προς τα εμπρός ώστε το πρόσωπό του να είναι σηκωμένο προς τα επάνω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σιμός «πλακουτσομύτης, ανωφερής» + τράχηλος (πρβλ. σκληρο-τράχηλος)].