γωνιαῖος

English (LSJ)

α, ον, A on or at the angle, λίθος LXXJb.38.6, cf. IG12.372.19; στυλίς D.H.3.22; μέρος τείχους J.BJ5.3.5; also γωνιήϊος BCH26.64 (Delph.). II angular, γ. ῥῆμα, i. e. hard to pronounce, Pl.Com.67.

German (Pape)

[Seite 512] eckig, στυλίς Dion. Hal. 3, 21; ῥῆμα Plut. com. Lac. fr. 2.

Greek (Liddell-Scott)

γωνιαῖος: -α, -ον, ὁ ἐπὶ τπης γωνίας ἢ κατὰ τὴν γωνίαν, στυλὶς Διον. Ἁλ. 3. 22, πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. 160a. 19. ΙΙ.= γωνιώδης, γ. ῥῆμα, δηλ. δυσπρόφερτον, Πλάτ. Κωμ. Λακων. 2.

Spanish (DGE)

-α, -ον
• Alolema(s): γωνιήϊος CID 2.59.1.42, 62.2B.67 (ambas IV a.C.); γωνιεῖος PRyl.567.3 (III a.C.), PCair.Zen.745.54 (III a.C.); tes. γουνιαῖος Ann.Br.Sch.Ath.88.1993.189 (Tesalia II a.C.)
1 angular, esquinero τρίγλυφος CID ll.cc., λίθος LXX Ib.38.6, PCair.Zen.l.c., πύργος Ann.Br.Sch.Ath.88.1993.189B.15, 190B.54 (Tesalia II a.C.), στυλίς D.H.3.22, τὸ γωνιαῖον αὐτοῦ (τοῦ τείχους) μέρος I.BI 5.133
•subst. ἡ γ. piedra angular, IG 1³.474.19 (V a.C.), PRyl.l.c., PLond.2054.11 (III a.C.)
•τὸ γ. esquina ἂτ τοῖ γουνιαίοι τοῖ επιστρέφοντος ποτ' πέτροτον πύργον desde la esquina que tuerce hacia la cuarta torre, Ann.Br.Sch.Ath.88.1993.189B.2, cf. 191B.71 (Tesalia II a.C.).
2 fig. esquinado, difícil de pronunciar ῥῆμα Pl.Com.67.
3 subst. ἡ γ. cierta piedra preciosa Plin.HN 37.164.

Greek Monolingual

-α, -ο (AM γωνιαῖος, -α, -ον) γωνία
1. αυτός που έχει γωνίες
2. αυτός που βρίσκεται σε γωνία
αρχ.
φρ. «γωνιαῖον ῥῆμα» — λέξη που προφέρεται δύσκολα.