ἡδύθρους, -ουν και -οος, -οον δωρ. τ. ἁδύθρους, -ουν και -οος, -οον, (Α)αυτός που έχει γλυκιά φωνή, γλυκόλαλος («ἡδύθρους Μοῦσα», Ευρ.)[ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ- + -θρους (< θρέομαι «ξεφωνίζω»), πρβλ. αλλόθρους, δημόθρους, μιξό-θρους].