ψάκαλον

English (LSJ)

[ᾰ], τό, new-born animal, Ar.Byz. ap. Eust.1625.48; ψάκαλος, ὁ, Id. ap. Ael.NA7.47: ψαίκαλον in cod. Hsch. (From ψακάς; for the sense cf. δρόσος, ἕρση.)

German (Pape)

[Seite 1390] τό, seltener ψάκαλος, ὁ, das junge, neugeborne Thier; Ael. V. H. 7, 47 (vgl. ἔρση, δρόσος); Eust.

Greek (Liddell-Scott)

ψάκᾰλον: [ᾰ], τό, νεογνὸν ζῷον, Ἀριστοφ. Γραμματικ. παρ’ Εὐσταθ. 1625. 46· ψάκαλος, ὁ, ἐν Αἰλ. περὶ Ζ. 7. 47. (Ἐκ τοῦ ψακάς· πρβλ. δρόσος, ἕρση).

Greek Monolingual

και αμφβλ. τ. ψαίκαλον, τὸ, Α
νεογνό, βρέφος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ψακ- του ψακ-άς + επίθημα -αλον (πρβλ. ἔτ-αλον)].