usurpatio

Revision as of 15:45, 19 October 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")

Latin > English

usurpatio usurpationis N F :: assumption (unjustified) of title; illegally taking possession; dropping name
usurpatio usurpatio usurpationis N F :: assertion of right/privilege by use; usage; constant carrying out (practices)

Latin > English (Lewis & Short)

ūsurpātĭo: ōnis, f. id.,
I a taking into use, a making use, using, use of a thing (cf. usus).
I In gen.: usurpatio et renovatio doctrinae, Cic. Brut. 71, 250: civitatis, id. Verr. 2, 5, 64, § 166: vocis, Liv. 27, 19, 5: superba nominis, Plin. 33, 2, 7, § 31: vetustatis, Cic. Agr. 2, 12, 31: itineris insoliti, the undertaking of a journey so uncommon, Liv. 41, 23, 14: bonae mentis, enjoyment, possession, Val. Max. 4, 4, 1.—
II In partic., in jurid. lang.,
   A A seizing or using unlawfully, usurpation: qui sanctitatem baptismatis illicitā usurpatione geminaverit, Cod. Just. 1, 6, 1: per vim et usurpationem vindicare ac tenere aliquid, ib. 1, 4, 6.—
   B A using by another party, whereby a prescription or usucaption is interrupted: usurpatio est usucapionis interruptio, Dig. 41, 3, 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ūsurpātĭō,¹⁵ ōnis, f. (usurpo),
1 usage, emploi : Cic. Br. 250 ; Liv. 41, 23, 14 ; civitatis Cic. Verr. 2, 5, 166, l’emploi du droit de cité = l’invocation du titre de citoyen
2 [droit] usage illicite, abus : Cod. Just. 1, 4, 6 || interruption de l’usucapion : Dig. 41, 3, 2.

Latin > German (Georges)

ūsūrpātio, ōnis, f. (usurpo), das Gebrauchmachen von etwas, der Gebrauch, die Benutzung einer Sache, I) im allg.: doctrinae, Cic.: vocis, Liv.: nominum, Benennung, Plin.: ad usurpationem vetustatis, um einen alten Gebrauch auszuüben, Cic.: itineris, das Unternehmen, Liv.: civitatis, die Erwähnung, Anführung, Cic.: bonae mentis, der Gebrauch, Besitz, Val. Max. – quā vero ille grammaticus finitione usus est, eā videtur in verbo tam multiplici unam tantum usurpationem eius (verbi) notasse, nur dessen eine Gebrauchsanweisung im Auge behalten zu haben, Gell. 6 (7), 17, 13. – Plur. meton., orationis Latinae usurpationes, die gewöhnlichen Regeln, Gebrauchsregeln, Gell. 7 (6), 16, 1. – II) prägn., als jurist. t.t.: A) das widerrechtliche Sich- Aneignen, Helenae, Auson. perioch. praef. p. 227, 7 Schenkl: dah. die Anmaßung = die unerlaubte Ausübung, der Mißbrauch, Cod. Iust. 1, 1, 6 u. 1, 4, 6. – B) die durch Benutzung eines anderen unterbrochene Ersitzung (usucapio, w.s.), Paul. dig. 41, 3, 2.