θεόρρυτος

English (LSJ)

ον, flowing from the gods, λύθρος Opp.H.5.9.

Greek (Liddell-Scott)

θεόρρῠτος: -ον, ῥέων, προερχόμενος ἐκ θεοῦ, ὄμβρος Ὀππ. Ἁλ. 5. 9.

Greek Monolingual

θεόρρυτος, -ον (AM)
αυτός που προέρχεται από θεό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -ρρυτος (< ρέω), πρβλ. μελίρρυτος, χρυσόρρυτος].

German (Pape)

von Gott herfließend; Vetera Lexica; Opp. Hal. 5.9.