κακήθης

English (LSJ)

κακήθες, = κακοήθης, Hp.Mul.2.141, Nic.Th.152.

German (Pape)

[Seite 1298] ες, poet. = κακοήθης, Nic. Th. 132. 360 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

κᾰκήθης: -ες, συγκεκομμ. ἀντὶ κακοήθης, Ἱππ. 655. 22, Νικ. Θηρ. 152.

Greek Monolingual

κακήθης, -ες (Α)
κακοήθης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -ηθης (< ἦθος), πρβλ. καλοήθης, χρηστοήθης].