καλοήθης
From LSJ
μοχθεῖν τε βροτοῖσ(ιν) άνάγκη → and you mortals must endure trouble (Euripides' Hippolytus 208)
English (LSJ)
καλοήθες, well-disposed, M.Ant.1.1, Procl.Par.Ptol.232, Procop.Arc.22.
German (Pape)
[Seite 1312] ες, gutgesinnt, gutartig, M. Ant. 1, 1.
French (Bailly abrégé)
ης, ες:
qui a de bonnes mœurs, d'un caractère honnête.
Étymologie: καλός, ἦθος.
Greek Monolingual
-όηθες (AM καλοήθης)
αυτός που έχει καλό χαρακτήρα, αγαθός, ενάρετος, ηθικός
