μιαιφόνος

English (LSJ)

ον, (parox.)

   A bloodthirsty, murderous, in Il. always epith. of Ares, 5.31, 455, 844, al.: coupled with θρασύχειρ, B.Scol.Oxy.5.1; μ. μύσος pollution of murder, E.Andr.335: c. gen., μ. τέκνων murderess of thy children, Id.Med.1346: Comp. -ώτερος Hdt.5.92.ά, E.Med.266: Sup. -ώτατος Id.Tr.881. Adv. μῐαιφόν-νως Memn. 1.4: Sup. -ώτατα D.C.79.3.

German (Pape)

[Seite 182] mit Mordbesudelt, blutbefleckt; Ares, Il. 5, 31 u. öfter; ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος, Aesch. Prom. 870; μιαιφόνοι γάμοι, Soph. El. 483; Achilleus, Eur. Hec. 24; Σφίγξ, Phoen. 1748, öfter; auch übertr., οὐκ ἔστιν ἄλλη φρὴν μιαιφονωτέρα, Med. 266; Κυψέλου μιαιφονώτερος, Her. 5, 92; dem ἀδικώτερον entsprechend, ibd.; Tim. Locr. 104 e; Xen. u. Folgde; – μιαιφονώτατα, D. C. 79, 3.