συναγορεύω

English (LSJ)

(the fut. in use being συνερῶ (v. συνερέω), aor. συνεῖπον (q.v.), pf. συνείρηκα):—

   A advocate a course of action jointly with, ὁ Εὐρυμέδων αὐτῷ ταῦτα ξ. Th.7.49, cf. 6.6, 8.84, Lys.12.25, X.Cyr.2.2.21, 2.3.16, Plu.Fab.18, etc.: c. inf., σ. στρατιὰν ποιεῖν X.HG5.2.20; folld. by ὡς Χρεὼν εἴη . ., Id.Cyr.6.2.24:—Pass., τὸ συναγορευόμενον the course advocated, Plu.2.841f; ἡ συναγορευομένη is dub.l. in PStrassb.41.23 (iii A.D.).    2 c. dat. rei, Ῥοδίων σ. τῇ σωτηρίᾳ D.15.15; σ. νόμῳ Arist.Rh.Al.1424b16; τῇ συμμαχίᾳ ib.35; ταῖς ἐπιθυμίαις Isoc.5.3; σ. τοῖς λεγομένοις agree or assent to, Id.4.139; τοῖς κακῶς εἰρημένοις Gal.16.516, cf. 589, al.

German (Pape)

[Seite 996] mit Einem sprechen, mit für Etwas sprechen, übereinstimmen, es billigen; Thuc. 7, 49 u. öfter; Xen. Cyr. 2, 2, 20 u. öfter, τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις,, Isocr. 4, 139, ταῖς ἐπιθυμίαις ἡμῶν, 5, 3.

Greek (Liddell-Scott)

συνᾰγορεύω: (ὁ ἐν χρήσει μέλλων εἷναι συνερῶ, ἀόρ. συνεῖπον, πρκμ. συνείρηκα). Ἀπὸ κοινοῦ ἀγορεύω, συνηγορῶ, μετά τινος περὶ τοῦ αὐτοῦ πράγματος, ξ. τί τινι Θουκ. 7. 49· τι Ξεν. Κύρ. 2. 2, 21, Πλούτ., κλπ.· μετ’ ἀπαρ., σ. ποιεῖν τι Ξεν. Ἑλλ. 5. 2, 20· ἐπιφερομένης προτάσεως διὰ τοῦ ὡς, ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 6. 2, 24. 2) ἀπὸ κοινοῦ συμβουλεύω, τινί, ἀντίθετ. τῷ ἀντιλέγω, Λυσί. 122. 23. 3) σ. τινί, ὁμιλῶ μετά τινος ἢ ὑπέρ τινος ἐπὶ προσώπου, ὑποστηρίζω, ὑπερασπίζω τινά, Θουκ. 6. 6., 8. 84, Ξεν. Κύρ. 2. 3, 16, κτλ. ― Παθ., βάλλω τινὰ νὰ συνηγορήσῃ ὑπὲρ ἐμοῦ, Πλούτ. 2. 841Ε. 4) μετὰ δοτ. πράγμ., σ. τινὸς σωτηρία Δημ. 194. 22· σ. νόμῳ Ἀριστ. Ρητ. πρ. Ἀλέξ. 3. 20· τῇ συμμαχίᾳ αὐτόθι 24· ταῖς ἐπιθυμίαις Ἰσοκρ. 82C· σ. τοῖς λεγομένοις, συναινεῖν ἢ συμφωνεῖν τοῖς λεγομένοις, ὁ αὐτ. 69Β.