συνάρω

German (Pape)

[Seite 1004] (s. ἄρω), wie συναρμόζω, zusammenfügen u. verbinden; – intrans., συνήραρεν ἀοιδή, der Gesang hing zusammen, war verbunden, H. h. Apoll. 164; φάλαγξ συναραρυῖα, Luc. Zeux. 8.

French (Bailly abrégé)

seul. ao. συνῆρσα et pf. συνάραρα, ion. συνάρηρα;
être ajusté, uni.
Étymologie: σύν, *ἄρω.