hortatio

Latin > English (Lewis & Short)

hortātĭo: ōnis, f. hortor,
I an encouragement, exhortation (class.): jam hoc loco non hortatione neque praeceptis, sed precibus tecum fraternis ago, Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 41: hortatio non est necessaria, id. Fam. 9, 14, 7: mihi grata tua est hortatio, id. Fin. 5, 2, 6: ille in castigationem, hic in hortationem amorum compositus, Quint. 3, 8, 54 Spald.: clamor (oppidanorum) permixtus hortatione, etc., Sall. J. 60, 2: remigum, Liv. 40, 4, 12: Hortationes ad philosophiam, the title of a treatise by Augustus, Suet. Aug. 85.