homuncio

Latin > English (Lewis & Short)

hŏmuncĭo: ōnis, m.
dim. id.,
I a little man, manikin: ego homuncio hoc non facerem? Ter. Eun. 3, 5, 42: homuncio hic, qui multa putat praeter virtutem homini cara esse (opp. deus), Cic. Ac. 2, 43, 134: (Augustus Horatium) inter alios jocos homuncionem lepidissimum appellat, Suet. Vit. Hor.; Sen. Ep. 116, 6: quadringenta tibi si quis deus aut similis dis homuncio, Juv. 5, 133.

Latin > French (Gaffiot 2016)

hŏmuncĭō,¹³ ōnis, m., Cic. Ac. 2, 134 et homuncŭlus, ī, m., Cic. Tusc. 1, 17 ; 5, 64 ; Nat. 1, 123, c. homullus.