latratus

Latin > English (Lewis & Short)

lātrātus: ūs, m. 1. latro,
I a barking (not ante-Aug.), Plin. 8, 40, 61, § 142: apros Latratu turbabis agens, Verg. G. 3, 411.—In plur.: venator cursu canis et latratibus instat, Verg. A. 12, 751: latratus edere, Ov. M. 4, 450: latratibus rumpuntur somni, Juv. 6, 415: vasti canis, Col. 7, 12, 3.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) lātrātus, a, um, p. p. de latro.
(2) lātrātŭs,¹² ūs, m., aboiement : Virg. G. 3, 411 ; Plin. 8, 142